Selamı var.

Bilmediğim bir yerdeyim. Yabancıyım bu şehre. Şehrin insanlarına, sokaklarına hatta hayvanlarına bile...
İnsanlar yabani, sokaklar soğuk ve hayvanlar aç,susuz.
Merhametin olmadığı ama medeniyet diye adlandırılan genişlik ve samimiyetsizliğin olduğu o yerdeyim.
Kimsesizim. Yoklukta belki de boşlukta bir yerdeyim. Adını koyamadığım ya da koymak istemediğim hislerin verdiği hissizlikte yürüyorum. Ne yapacağını bilmeden, yolun sonunu görmeden... yürüyorum. Ruhum çarpıyor diğer ruhlara, görmüyorlar ve hissetmiyorlar.
Tanrı'm güç ver!