15.03.2021

Artık kalbin kırılmayacak!

Tüm dünyayı o kafanın içine sığdırıp, bir kez dağıtabilirdin... Dağıttın.

Şimdi yoksun...

Kimseyle paylaşmadığın düşüncelerin, yürürken attığın sessiz adımlar, yol kenarındaki kediyi beslerken ki ellerinin titreyişi, biraz umutlu biraz korkulu bakışların...

Hepsi seninle uzun bir yolculuğa çıktı.

Sonsuzluğun sessizliği tam da sana yakışırdı zaten!

Bir sır gibi kaybolurken, terk ederken beni, içinde sakladığın ne kadar acı varsa bana bıraktın.

Şimdi yoksun...

Tenime, ruhuma, saç tellerime işlemişsin. Kokunu, bedenini, sesini götürürken, tüm çaresizliğiyle bana bıraktığın bu hayat, artık; çığlıkların arasında kaybolan sağır bir adam gibi benimle yürüyor. 

Bir mucizeyi bekler gibi bekliyorum...

Gece olunca baş ucuma geliyor tüm sanrılardan koruyorsun beni.. Belki de hiç gelmiyor, bu aptal kafamın yarattığı dünyada sadece inanıyorum.

Yokluğu, hiçliği ve artık tüm kaybedişleri anlamaya çalışırken reddediyorum. 

Artık yoksun.

Gülümse şimdi ve korkma. Yalnız değilsin.