Birtakım sancılar.
Sevinmeye korkuyorum. Yine elimden alınacak diye gerçek mutluluklarımı saklıyorum. Tahmin edildiği kadar fazla değil. Ama benim dünyamı güzelleştirmeye yetecek kadar. Elimden geleni yapıyor muyum bilmiyorum ama sanki dünya benim tarafımda. Çabalamam için bana nimetlerini sunuyor. Haydi MSB.. eskisinden daha iyi olacaksın diyor, toparlan. Bir sorunumuz var! İçimdeki sevgiyi kaybediyorum. Öyle boş, öyle hissiz ve korkusuz. İmrenerek baktığım mutlu insanlar artık dikkatimi çekmiyor. Neden ben değilim diye sorduğum sorular, iyi ki ben değilim cevaplarına dönüyor. Özlediğim ne varsa, kavuşmayı düşlemiyorum. -Tek bir kişi hariç- O benim sonsuz yaram, eksikliğim. Heyecanlanmıyorum. Çok kısa süren gülüşlerin ardından, içimdeki boşluk derinleşiyor. Aradığım şeyin ne olduğunu biliyorum ama kimsede olmadığına da eminim. İmkansızlığın sınırlarında oyun oynamak tıpkı yasaklı bölgelere yakınlaşmak gibi. Öldürür! Önceden sarılsam geçer sandığım ne varsa şimdi sessizlikle buluşunca huzura e...